‘Alles kan gebeuren, alles is mogelijk en waarschijnlijk. Tijd en ruimte bestaan niet; onbelangrijke details, flarden van werkelijkheid zijn niets anders dan aanleiding voor de verbeelding om op voort te borduren en nieuwe grondpatronen te spinnen: een mengelmoes van herinneringen, ervaringen, losse verzinsels, ongerijmdheden en improvisaties.’
(uit Droomspel, August Strindberg, 1901)
“Dit is één van mijn lievelingspassages uit de theatergeschiedenis omdat het een uitnodiging is niets uit te sluiten en creativiteit in alle openheid toe te laten. Dat geldt voor het maken van een theatervoorstelling, voor het maken van een seculier ritueel en bovendien voor het werkelijke leven.