“Marijn Graven en haar team maakten voor mij met de Louteringsberg een werkelijk louterende ervaring. Individueel leg je als toeschouwer een weg af die je zijdelings via het verhaal van Henriette Vogel en Heinrich von Kleist voert naar een diep denken over je eigen leven en je eigen dood. De weg leidt uiteindelijk naar een situatie waarin iedere toeschouwer een zeer persoonlijke,  “niet fictieve”, keuze maakt en dat is slim en ijzersterk.

De weg leg je letterlijk af: door het gebouw via een tekst op de vloer naar een prachtige vormgegeven serene ruimte. Iedereen krijgt eenzelfde hemd / jasje aan als de acteur en de muzikant dragen en neemt plaats op de grond aan een lage blankhouten tafel met daarin een gleuf waarin water staat en een bootje drijft. Doordat we allemaal onderdeel zijn van het toneelbeeld, keek ik ook naar de andere toeschouwers en werden zij zowel spelers in dit spel als medereizigers. Hoewel een zeer individuele ervaring door de vragen die zeer persoonlijk zijn en die je beantwoord op je eigen tempo in een ook weer wonderschoon vormgegeven formulier / boekje, voelde ik me verbonden met de anderen en was ik geroerd om ze te zien denken, twijfelen en worstelen. Troostrijk.”

– bezoeker van de Louteringsberg